De raad vergadert over besluit bouwproject Rise – foto Joke Schot

Gisteren besloot de Gemeenteraad van Rotterdam vrijwel unaniem tot de bouw van Rise en Lumière. Ik geef hier commentaar op wat ik vanaf de publieke tribune van de raadszaal waarnam. Nanne de Ru, architect, projectontwikkelaar, vastgoedhandelaar en uitgever, zat naast mij op het centrale bankje dat goed zicht geeft op de raadszaal. Ik kom hem wel vaker tegen in het stadhuis.

Voor een laatste reflectie op sloop/bouwproject ‘Rise’ werd een uurtje uitgetrokken. Alle partijen gaven toelichting op hun stemgedrag. De meeste woordvoerders Bouwen, Wonen, Buitenruimte grepen hun kans om ten letste male in superlatieven uiting te geven aan hun bewondering voor de stedenbouwkundige ontwikkeling die Rotterdam nu definitief op de wereldkaart zet.

Er kleven geen bezwaren aan deze ontwikkeling. Er wordt juist veel programma toegevoegd, zoals dakterrassen, kantoren, hotelkamers, megafietsenstalling (allemaal lekker op het elektrische fietsje om de liftbenen soepel los te gooien), fitness, commercie, cafés, nachtclubs en wat dies meer zij.

De rol van woningcorporatie Havensteder werd bejubeld, want die begeleidt de bewoners van de Pompenburgflat op sublieme wijze naar een fijne nieuwe woning. Alles is greenwashbaar. De heren Kesselaar en Santos Bakker hebben hun zaakjes goed op de rit. AD papegaait vandaag: ‘Dit is een spectaculaire toevoeging’.

Ellen Verkoelen (JOU) en Theo Coşkun (SP) waren de enige raadsleden die toch maar weer ageerden tegen de sloop van betaalbare en bovendien goede sociale huurwoningen ten tijde van woningnood en een klimaatcrisis. Zij stellen dat Rotterdam opnieuw historische fouten maakt, verwijzend naar het Tweebos-drama.
De bouwkavels aldaar, liggen er echter alweer jaren roerloos bij. Kennelijk is de woningnood in het middensegment toch minder groot dan in de media aan ons wordt voorgespiegeld.

2025.02.20 stemverhoudingen raad m.b.t. Rise – beeld stadhuis

Op mijn bankje kreeg ik het gevoel in een bonbonfabriek te zijn verdwaald, waar mij niet alleen stroop om de mond werd gesmeerd, maar dat die ook nog eens werd volgepropt. Voor mij was deze observatie surrealistisch.

Mijn verstand kan er niet bij dat volksvertegenwoordigers van PvdA, GL, CU, CDA, en VOLT, en natuurlijk toch ook DENK en D66, zich gewillig naar de slachtbank laten leiden. Ik kan er geen chocolade van maken dat zij gedachteloos blijven meegaan in de negatieve framing van ‘dwarliggende’ bewoners, die zich overigens zullen blijven verzetten tegen manipulatie, amputatie en sloop.

Bovenal is het bizar en flagrant om te zien hoe volksvertegenwoordigers bling-bling verkiezen boven het klimaatakkoord. Een akkoord dat zeker moet worden bijgesteld, want er worden vernietigingsoorlogen gevoerd in Oekraine en Gaza (wie volgt?), er komt komt een oorlogsindustrie op gang en het gebruik van vintage brandstoffen (fossiel) wordt weer helemaal hip.

RCD-XL is een draconisch plan dat coûte que coûte wordt doorgedrukt. Blijft Rotterdam een gewetenloos verdienmodel, of kijkt u niet langer weg en denkt u ook na over de bestaanszekerheid van uw (klein)kinderen? Als u in uw rol van volksvertegenwoordiger toch blijft zwichten voor de lokroep van projectontwikkelaars en havenbazen, zou het fair zijn om de politiek af te schaffen en uzelf voortaan slippendragers van het kapitaal te noemen.

Sinds kort ben ik naast RodS-lid ook voorzitter van Burgerbelangenvereniging Rotterdam Centrum en Omstreken – BRCO. Om aan die rol te wennen en mijzelf daarin bekend te maken, schreef ik afgelopen weken een zienswijze, een open brief aan burgemeester Schouten en een emailbericht aan alle raadsleden. BRCO gaat gebruik maken van een website en sociale-mediakanalen.

Tot slot een bron:
Na stikstof dreigt ook CO2-uitstoot een probleem te worden: ‘Stop de sloop’. AD.
Nederland moet af van de hardnekkige sloopdrift. Als we niet snel minder gebouwen slopen en juist meer gaan renoveren, loopt de bouw nog verder vast. Dat is de duidelijke boodschap van een groeiende groep architecten, onder wie voormalig Rijksbouwmeester Floris Alkemade. ,,We moeten niet dwangmatig door blijven gaan op een pad waarvan je van mijlenver ziet dat het doodloopt.’’