Op zondag 13 maart werd er op 23 plekken in Nederland gedemonstreerd tegen racisme en fascisme in de gemeenteraad. Deze demonstraties werden gehouden in het kader van de op de Internationale Dag tegen Racisme. Recht op de stad steunde de oproep van Platform Stop Racisme:

In maart zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Extreemrechtse partijen die nu in de Tweede Kamer zitten, zullen proberen ook hier zetels te winnen. Of het nu gaat om de islamofobie van de PVV, het neofascisme van FvD of het meer mainstream racisme van JA21: Zij hebben de wind in de rug. Het is daarom hoog tijd dat we de straat op gaan voor solidariteit en gelijkwaardigheid.

Dat is waarom we zeggen: geen racisme in de raad. Demonstreer mee in het kader van de internationale dag tegen racisme!

Mustapha Eaisaouiyen hield namens Recht op de stad een toespraak tijdens de demonstratie in Rotterdam, zijn tekst lees je onderaan.

Rotterdams stembusakkoord en woonbeleid

Platform ‘010 tegen racisme’ nodigde de Rotterdamse politieke partijen uit om een stembusakkoord antiracisme voor de raadsperiode 2022-2026 te ondertekenen. 50PLUS, BIJ1, Denk, GroenLinks, PvdA, PvdD, Socialisten010 en Volt ondertekenden het akkoord (de tekst vind je hier).

Op het gebied van woonbeleid staan er in het stembusakkoord twee belangrijke punten:

13. De toepassing van de Rotterdamwet wordt afgeschaft. Deze wet discrimineert op basis van sociaaleconomische status en indirect op etniciteit. Ook gebruikt de gemeente de Leefbarometer niet langer als maatstaf van succes van een wijk.

14. Het wijkenbeleid ‘wijken in balans’ zal worden veranderd in een eerlijk beleid van wijken voor iedereen. Wij willen dat er in mensen en in hun leefomgeving geïnvesteerd wordt. Zo gaan we gentrificatie juist tegen en zorgen we voor het recht op wonen voor iedereen. Traditionele, diverse volkswijken moeten vanwege het enkele feit dat ze voornamelijk bestaan uit sociale huurwoningen geen risico lopen om gesloopt te worden.

—

Toespraak Mustapha Eaisaouiyen

Bijna een jaar geleden stuurde de Verenigde Naties een brief aan de Nederlandse regering over het woonbeleid van de gemeente Rotterdam. Voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis werd een gemeente door de Verenigde Naties aangeschreven.  Met vijf speciale rapporteurs.

De Verenigde Naties maken zich ernstig zorgen over de schending van het recht op huisvesting en merkten op dat er onevenredig veel mensen met een migratieachtergrond geraakt zijn.

Ook verschillende mensenrechtenexperts uit Nederland zeggen dat de woonvisie van de gemeente Rotterdam niet verenigbaar is met het recht op huisvesting. We hebben hier dus in Rotterdam te maken met een woonbeleid dat ingaat tegen internationale verdragen en tegen ons eigen grondrecht op wonen.

Er is veel mis met het woonbeleid van de gemeente Rotterdam.

Ten eerste:

Het woonbeleid van deze gemeente discrimineert en stigmatiseert mensen met een laag inkomen en indirect mensen met een migratie-achtergrond.

Toen NIDA dit aankaartte was het stadhuis te klein. NIDA moest haar woorden terugnemen maar NIDA hield haar rug recht.

Vorig jaar maakte ik al melding van hetgeen mij toen zo boos maakte en tot tranen dreef. Dat was een passage uit het Handelingsperspectief op mijn wijk de Afrikaanderwijk. Een document opgesteld door het Nationaal Programma Rotterdam Zuid. In dat document durft men  te schrijven dat allochtonen een negatieve associatie bij mijn wijk zijn. (Dus als burgemeester Ahmed Aboutaleb in mijn wijk zou wonen dan is dat dus ook een negatieve associatie bij de wijk.)

Een ander discriminerend onderdeel van het woonbeleid: Wijken zijn volgens dit college in disbalans als er veel sociale huurwoningen zijn.  In minder rijke buurten waar relatief meer huurders met een migratie-achtergrond wonen verschaft dit college zichzelf zo een excuus om te slopen. Van hoeveel rijke overwegend witte buurten hebben jullie gehoord dat daar gesloopt wordt om die in balans te brengen? Juist nul.

Ten tweede:

De woonvisie van Rotterdam laat duizenden sociale huurwoningen verdwijnen. Dit kan volgens de Verenigde Naties leiden tot dakloosheid en armoede.

Het college gooit olie op het vuur door nog meer dure woningen te bouwen. Inmiddels staat bijna 10% van die dure woningen leeg. Kunnen jullie je dat voorstellen? De grootste wooncrisis sinds de Tweede Wereldoorlog en dit college heeft gebouwd voor de leegstand.

En denk je dat ze met een oplossing komen om die leegstand aan te pakken?

Nee natuurlijk niet. Niemand van dit college komt op het idee om leegstaande woning aan te bieden aan  dakloze mensen, mensen met een beperking, statushouders, arbeidsmigranten, of mensen met een laag inkomen.

Het recht op huisvesting moet juist kwetsbare groepen beschermen. Maar in Rotterdam en niet alleen in Rotterdam draaien we de zaak om. We stigmatiseren de kwetsbaren en we verheerlijken de welgestelden.

In de brief van de verenigde naties is ook te lezen dat de Rotterdamwet discriminerende elementen bevat. Deze wet zorgt ervoor dat onder andere iemand met een uitkering ergens niet mag wonen, zelfs niet als dit tot dakloosheid zou leiden.

En denken jullie dat die brief van de Verenigde Naties dit college ertoe bewogen heeft dat het college in actie kwam?

Nee. Sterker nog onze burgemeester zei; in mijn stad komen geen mensenrechtenschendingen voor. Nou dan heb ik nieuws voor u meneer de burgemeester. In UW stad waren het uw politieagenten die racistische appjes verstuurden. In UW stad wonen de meeste toeslagenouders. In UW stad slapen veel mensen op straat. En toen de woonopstand UW stad uitkoos/om te demonstreren tegen het landelijk woonbeleid/werd het demonstratierecht door deze burgemeester ontnomen/ toen zijn politieapparaat absurd, verwerpelijk en gewelddadig optrad tegen vredelievende demonstranten.

Deze wooncrisis is niet nieuw. Rotterdammers ervaren de wooncrisis al vele tientallen jaren. 40 jaar geleden moest ik thuis een extra trui en jas aantrekken omdat het huis slecht geïsoleerd was en ik was niet de enige die zo opgroeide. Maar pas toen de middeninkomens geraakt werden, begon men te spreken over de wooncrisis. Terwijl sociale huurders al jaren bijvoorbeeld in een kwaliteitscrisis zitten. In vocht- en schimmelwoningen. In slecht geïsoleerde woningen.

En als sprake is van een crisis, dan kan je je klok erop gelijk zetten dat iemand daarvan de schuld krijgt. Eerst waren het de Arbeidsmigranten zoals mijn ouders, toen Asielzoekers en nu krijgen zelfs de ouderen de schuld. Het is niet de schuld van deze groepen.

DE wooncrisis is het gevolg van bewust beleid. In Rotterdam alleen al zijn 40.000 sociale huurwoningen gesloopt, verkocht of overgeheveld naar de vrije sector omdat daar meer huur gevraagd kan worden.

WIJ nemen geen genoegen met kruimels. WIJ eisen onze rechten op. Wonen is een recht en geen gunst die beleidsmakers ons verlenen. En bij dat recht eisen wij gelijkwaardigheid op. Het is te gek voor woorden dat (wij überhaupt gelijkwaardigheid moeten eisen terwijl) voor beleggers en projectontwikkelaars de rode loper uitgerold wordt waar Rotterdammers niet overheen mogen lopen.

Jullie hebben de kracht om te zeggen: ‘DIT pikken wij niet meer’

De gemeenteraadsverkiezingen beginnen morgen. Roep op om te gaan stemmen!

  • Bel je vrienden,
  • je vriendinnen,
  • je kennissen en je familie op!
  • En vertel dat ze moeten stemmen
  • En vertel hen dat zij ook anderen moeten bellen om te gaan stemmen.

Wonen is te belangrijk om alleen aan politici over te laten. Dit kunnen wij veranderen maar dan moeten wij er zelf in geloven.