Een bewoner die momenteel antikraak woont stuurde een brief aan wethouder Kurvers en CDA-raadslid Christine Eskes, naar aanleiding van een gemeenteraadsvergadering waarin gezegd werd dat bewoners nu eenmaal zelf kiezen voor deze tijdelijke vorm van wonen.
Inmiddels zo’n tien jaar geleden woonde ik in een mooi appartement dat voor mij, vanwege niet stabiel inkomen, te duur werd en toen ben ik gaan kijken naar een alternatieve oplossing. Al vrij snel kwam ik terecht bij Ad Hoc waar ik een heel mooi huis kreeg aangeboden op basis van antikraak midden in het centrum. En dat voor slechts 180 euro per maand!
De selectieprocedure was toen nog redelijk streng en een vereiste was destijds dat je een backup-huis had, waar je eventueel op kon terugvallen als er na opzegging niet direct een doorplaatsing mogelijk was. Voor mij was het geen optie om naar mijn moeder terug te gaan en door het overlijden van mijn vader en het niet hebben van broers en/of zussen, was een backup-huis voor mij een uitdaging.
Ik heb toen een stacaravan gekocht op een gezellige camping, waar ik heel het jaar mocht verblijven en dat werd mijn backup-huis. Ik was erg blij met deze creatieve oplossing en dit alles was toen zeker een bewuste keus!
Na een flinke zomer klussen in en rondom m’n caravan, had ik er een prachtig plekje van gemaakt waar ik, en zo ook m’n moeder en vrienden, heel erg hebben genoten! Helaas kreeg mijn moeder een inzakkingsfractuur en was ze ook niet meer welkom bij mijn stiefvader, waarna ik haar voor drie maanden in huis heb genomen (met toestemming van Ad Hoc). Gelukkig heb ik, destijds voor haar (met veel pijn en moeite) via een particuliere verhuurder een fantastisch huisje voor haar kunnen vinden. Wat was ze blij en dat als cadeautje voor haar 70ste verjaardag!
Niet veel later sloeg het noodlot toe. Nadat ik haar heel de ochtend niet te pakken kreeg en snel van mijn woning naar haar was gekomen, vond ik haar op de vloer in de woonkamer, ze leefde in ieder geval nog! Maar ze was gevallen en haar heup was gebroken, ze had heel de nacht op de koude vloer gelegen! Na opname in het ziekenhuis en operatie aan haar heup, constateerden de doktoren dat zij borstkanker had en er meerdere complicaties waren. Haar mentale staat was ook een stuk slechter als dat ik eerder had gedacht en heb toen geen moment getwijfeld om bij haar in te trekken om voor haar te zorgen, ook een bewuste keuze!
In het begin had ik nog niet de intentie om definitief bij haar te gaan wonen, maar al vrij snel besloot ik dit wel te doen en heb ik mijn huis bij Ad Hoc opgezegd en heb (met pijn in m’n hart) mijn stacaravan verkocht. Drie hele zware maar ook hele mooie jaren volgden. In het begin, na een heupoperatie, was mijn moeder nog vrij zelfstandig en mobiel, later bedlegerig en in een rolstoel, maar we gingen iedere dag lekker even naar buiten en genieten van al het moois in het park en van elkaar.
Eind september 2016 kreeg zij heftige pijn in haar buik, waardoor we direct naar het ziekenhuis zijn gegaan en ze daar te horen kreeg dat ze de volgende dag niet zou halen omdat, door een verstopping, haar darm was gescheurd en zij door ontlasting een bloedvergiftiging had opgelopen.
De volgende ochtend heeft ze gelukkig nog wel gehaald en wonderbaarlijk ging het steeds iets beter, we zijn vanuit het ziekenhuis verhuisd naar een prachtige hospice, waar we samen een mooie kamer hebben gekregen en ik, tot haar overlijden in november 2016, ook logeerde.
Na haar overlijden heb ik geprobeerd in het huisje van mijn moeder te blijven – ik stond hier net niet lang genoeg ingeschreven om medehuurder te kunnen zijn maar ik mocht van de verhuurder toch blijven. Wel op voorwaarde dat ik opnieuw (de reeds betaalde) 1500 euro waarborgsom ging betalen en ook werd direct de huur met 100 euro verhoogd.
Na hier toch akkoord mee te zijn gegaan, kwam het volgende: een lekkage vanuit mijn douche die zo erg was dat het halletje bij de toilet eronder elke keer onder water stond na het douchen. Ik heb er meerdere meldingen van gedaan en heb uiteindelijk een half jaar met vuilniszakken op de wanden moeten douchen. Na nog een paar struggle-momenten, heb ik uiteindelijk besloten de handdoek in de ring te gooien en een andere woning te gaan zoeken.
Dit bleek echter niet zo makkelijk meer!
Via Woonnet Rijnmond (waar ik nu vier en een half jaar sta ingeschreven) was geen optie, omdat ik met mijn reacties ergens ver op de lijst, op de 100/200/300e plek eindigde, afhankelijk of het een woning betrof in Schiedam, Rotterdam of Spijkenisse.
Via makelaars lukte het ook niet op korte termijn en uit noodzaak heb ik mij toen weer bij Ad Hoc gemeld, in de hoop dat zij iets voor mij konden betekenen. Redelijk snel kreeg ik van hun een mooie woning aangeboden op Rotterdam Zuid op basis van tijdelijke verhuur. Het project zou op den duur gesloopt gaan worden maar dat was voorlopig niet aan de orde. Ik werkte destijds fulltime in de horeca (zo ik altijd heb gedaan, ook tijdens het zorgen voor mijn moeder), op dat moment op de Kop van Zuid. Dus deze woning kwam voor mij echt als een cadeautje. Eindelijk een beetje rust om alles een plekje te geven na een paar heftige jaren.
Omdat ik uiteraard van tevoren wist dat dit voor tijdelijk was, ben ik altijd blijven reageren op woningen via Woonnet Rijnmond, maar tevergeefs. Nog steeds ergens ver in de 100/200/300 met mijn reacties, afhankelijk of het een woning betrof in Schiedam, Rotterdam of Spijkenisse.
Na zo’n twee en een half jaar liep dit project langzaam op zijn eind en werd de noodzaak een andere woning te vinden steeds groter. Ik heb alles op alles gezet om een geschikte woning te vinden via alle mogelijke kanalen. Zoveel bezichtigingen gehad (waar ik vaak met velen was, allemaal wanhopig op zoek naar een huis) en evenveel afwijzingen. Zoveel woningen worden aangeboden voor een huurprijs van 575 euro, waar echter een vereiste salarisvoorwaarde aan hangt van vier keer de maandhuur?! Ik heb een hele goede, vaste fulltime baan (niet meer in de horeca) maar zelfs met mijn salaris is dit niet haalbaar!
Omdat ik mijn woning uit moest vanwege sloop en het niet haalbaar is geweest om in ruim een half jaar (eigenlijk vier en een half jaar) een normale sociale huurwoning te krijgen, ben ik uiteindelijk weer, uit pure noodzaak, bij leegstandbeheer uitgekomen. Ik heb echt weer geluk gehad omdat zelfs in leegstandland het heel karig is momenteel met woonaanbod (ja ook daar heerst woningnood!!!).
Sinds september 2020 woon ik weer antikraak in een prachtig huisje via Alvast in de Tweebosbuurt op Rotterdam Zuid. Afgelopen donderdag brak mijn hart toen ik een mail van Alvast ontving, dat mijn contract wordt beëindigd per 1 mei 2021. Dit omdat Vestia wil beginnen met de leegkomende woningen te ontmantelen en dichtzetten, in voorbereiding op sloopfase 2 (wat zeker 1 mei nog niet van start kan gaan omdat er onder andere direct boven mij nog vaste huurders zitten, maar goed, hierover heb ik u een andere brief gestuurd).
Ik heb nog geen oplossing voor na 1 mei. Alvast hoopt mij op tijd een vervangende woning aan te kunnen bieden. Het inmiddels bekende rondje makelaars bellen en reageren via iedere kanaal op sociale huurwoningen is ook weer van start gegaan en dan maar hopen dat iemand of iets je het geluk gunt om maar niet op straat te komen te staan!
Even ‘een lang verhaal kort’ gaat niet meer op in dezen, maar ik wil jullie hiermee wel de ogen laten openen en op het hart drukken dat het wonen op basis van tijdelijke huur en antikraak zo’n tien jaar geleden nog een bewuste keus was, maar de afgelopen jaren PURE NOODZAAK is geworden!!!
—
De brief is op verzoek van de bewoner geanonimiseerd.
