Categorie: Protest Pagina 5 van 6

In februari heeft minister Ollongren van BZK op verzoek van de gemeenteraad besloten tot aanwijzing van 24 straten in het gebied Feijenoord die in aanmerking komen voor toepassing van de zogenaamde Rotterdamwet. Dat besluit houdt onder meer in dat alleen mensen met een bepaalde sociaaleconomische status in aanmerking komen voor een huurwoning in de aangewezen straten in de wijken Feijenoord, Afrikaanderwijk, Hillesluis, Bloemhof en Vreewijk.

Feijenoord-bewoners Ype Akkerman en George Verhaegen hebben samen met een derde bewoner bezwaar gemaakt tegen dit besluit. In hun bezwaarschriften, die zijn ingezien door Recht op de stad, beargumenteren de bewoners dat de onderbouwing door de gemeente voor aanwijzing van de gebieden “kant noch wal raakt”.

Verwaarlozing

Zo wijst de gemeente op criminaliteit, illegale bewoning, verouderde woningvoorraad en passiviteit van bewoners, en stelt zij dat de gemeente er alles aan gedaan heeft die problemen aan te pakken. De minister gaat daarin mee. In hun bezwaarschriften stellen de bewoners dat de gemeente bepaald niet tot het uiterste gegaan is om deze problemen aan te pakken. Zij constateren dat juist sprake is van ernstige tekorten op sociaal beleid en van verwaarlozing. Terwijl het hier nu net over ‘focuswijken’ gaat.

Bovendien, hadden we na 10 jaar NPRZ-beleid niet mogen verwachten dat die wijken er veel beter voor staan, vragen de bewoners zich af. En is de analyse van de gemeente niet veel meer aanleiding om het beleid op deze terreinen te versterken in plaats van een beroep te doen op de Rotterdamwet? Dit verwijt treft niet alleen de gemeente maar ook de minister, als belangrijke partner van de gemeente in het Nationaal Programma Rotterdam Zuid (NPRZ) en dus medeverantwoordelijke voor deze verwaarlozing.

Democratisch tekort

Verder wijzen de bewoners erop dat de burgers in deze wijken op geen enkele wijze geraadpleegd zijn, zelfs niet via de wijkraden. Dat is een democratisch tekort dat in tegenspraak is met de roerende verhalen van de gemeente Rotterdam over meer burgergerichtheid. Het past volgens de bewoners volledig “in het gebruikelijke gemeentelijk patroon van ‘voor u, over u en zonder u’” – een patroon waarvan de bewoners toch eindelijk eens mogen verwachten dat die doorbroken wordt.

Kort en goed vinden deze bewoners de beslissing van de minister om Feijenoord aan te wijzen voor toepassing van de Rotterdamwet “een brevet van onvermogen van de partners in het NPRZ, in het bijzonder de gemeente en de minister.” Ze doen dan ook een dringend beroep op de minister om haar beslissing in te trekken.

Het is overigens niet helemaal duidelijk wie er bezwaar kan maken tegen het besluit van de minister, maar de bewoners betogen dat niet alleen de gemeente hier belanghebbende is, maar ook de bewoners van de aan te wijzen gebieden. Het ministerie van BZK heeft de bezwaarschriften in goede orde ontvangen en laat nog weten hoe ze behandeld zullen worden.

—

Achtergrond

Het besluit van de minister is hier te vinden (pdf). Ook in de gebieden Delfshaven, Charlois, IJsselmonde, Kralingen-Crooswijk, Hillegersberg-Schiebroek, Overschie en Prins-Alexander zijn straten aangewezen waar de Rotterdamwet (voluit: Wet bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek) geldt. Het gaat om artikel 9 (voorrang verlenen aan huurders met bepaalde sociaaleconomische kenmerken) en artikel 10 (screening van kandidaat-huurders op overlast en crimineel gedrag). In het coalitieakkoord 2018-2022 is overeengekomen dat de inzet van artikel 8 (het weren van huurders die een bijstandsuitkering ontvangen) niet wordt verlengd.

Om discriminatie van mensen met een laag inkomen uit te bannen wil Recht op de stad dat de toepassing van de Rotterdamwet wordt geschrapt (lees hier het ‘Het betere plan voor wonen‘). Deze week schreef Gwen van Eijk, mede-initiatiefnemer van Recht op de stad, een kritisch opinieartikel over de Rotterdamwet en de Leefbaarometer, het instrument dat door de minister en de gemeente wordt gebruikt om toepassing van de Rotterdamwet te onderbouwen. Lees het hier: ‘Stopt de overheid nu zelf ook met het discrimineren van huurders?’

Op maandag 19 april start de sloop van de Tweebosbuurt. De buurt is in de afgelopen jaren het symbool geworden voor alles wat er mis is met het Rotterdamse woonbeleid: de afbraak van sociale huurwoningen, discriminatie en uitsluiting, gebrek aan zeggenschap voor bewoners.

Recht op de stad organiseert samen met Cultural Workers Unite, Bond Precaire Woonvormen Rotterdam en Rotterdam voor 14 een dag voor een beter en eerlijker woonbeleid.

We zijn er bij het ontwaken van de dag, om 06:00 uur, om een eerbetoon aan de buurt te geven. We blijven de hele dag tot de avondklok, om de bewoners te steunen en uit protest tegen dit woonbeleid.

Kom je op 19 april even langs in de Tweebosbuurt? We vragen iedereen om een bloem, briefje of ander ‘ruggesteuntje’ voor de bewoners mee te nemen en achter te laten.

• Wanneer: maandag 19 april, van 06:00 tot 21:45 uur
• Waar: Tweebosbuurt, hoek De la Reystraat/Martinus Steijnstraat

Volg voor updates het event op onze Facebook-pagina.

Bewoners in de Veldstraat moeten weg uit hun woning en straat, omdat de gemeente en Havensteder de 14 koop- en huurwoningen wil vervangen door 11 huurwoningen in het middensegment. Vandaag gaat bewoner Abdelouafid Moussa tegen het bestemmingsplan in beroep bij de Raad van State. Het AD schreef erover:

De veelbesproken onteigening van koopwoningen in de Fazantstraat in de Rotterdamse wijk Carnisse ging eind vorig jaar na een geruchtmakende hoorzitting niet door. Dat betekent niet dat andere woningeigenaren in de stad niets meer te vrezen hebben. In de Veldstraat heeft de gemeenteraad wel ingestemd met een bestemmingsplan dat tot verontwaardiging van de huiseigenaren leidt en tot het verlies van hun woning.

Moussa stelde onder meer voor om samen met de corporatie op te trekken en de woning te renoveren dan wel de bestaande bewoners de kans te bieden om een nieuw pand te bouwen in samenwerking met Havensteder. De corporatie ging daar niet op in, onder meer omdat de nieuwe huizen in de vrije huursector komen en het niet de bedoeling is dat er nog particulier huizenbezit is.

Voor Gwen van Eijk van het initiatief ‘Recht op de stad’ moet wat in de Veldstraat gebeurt een wake-up-call zijn voor andere Rotterdammers. ,,Het gaat niet alleen om sociale huurwoningen die worden gesloopt, maar ook nog steeds om koopwoningen’’, zegt ze. ,,En net als in de Fazantstraat dreigde, zijn hier mensen met middeninkomens de dupe.’’

Recht op de stad pleit voor zeggenschap voor bewoners. Als er volgens de gemeente of de woningcorporatie gesloopt moet worden, dan moet dat in in samenspraak met bewoners en met de nodige waarborgen. Bewoners die dat willen moeten kunnen terugkeren naar een gelijkwaardige woning. Alleen op deze manier kunnen bewoners hun wettelijk recht op zeggenschap effectief uitoefenen.

Lees het hele AD-artikel hier: Abdelouafid en zijn buren in de Veldstraat vrezen de sloopkogel: ‘Al maanden stress’.

Lees op onze website meer over de Veldstraat en over de Fazantstraat, waar sloop niet doorging.

Cooplink, een vereniging van wooncoöperaties, heeft Vestia een brief gestuurd over de afwijzende opstelling van Vestia richting de wooncoöperatie de Unie van en voor Tweebossers. Acht huurders in de Tweebosbuurt hebben een wooncoöperatie opgericht, omdat zij een onderzoek willen starten naar de mogelijkheden om woningen van Vestia in eigendom of in beheer over te nemen, zodat bewoners betaalbaar kunnen blijven wonen en nog meer bij hun leefomgeving betrokken worden. Het biedt tevens uitkomst aan verhuisde bewoners die terug willen keren en er wordt een bijdrage aan een oplossing voor de woningnood geleverd.

Maar Vestia liet nog dezelfde week weten dat ze niet ingaan op het verzoek van de Tweebossers. Via een advocaat liet Vestia aan de bewoners weten dat “een wooncoöperatie alleen gevormd kan worden door eigenaren of huurders van woningen die financieel, administratief, bouwtechnisch, stedenbouwkundig een eenheid vormen.” en dat het oprichten van een wooncoöperatie niet kan worden gebruikt om “herstructurering te frustreren”.

Cooplink meent dat Vestia het recht van huurders ontkent:

“Een brief van een advocaat als reactie op een initiatief van huurders kunnen wij alleen als misplaatst zien. De Woningwet stelt dat ‘huurders van tenminste vijf in elkaars nabijheid gelegen woongelegenheden een wooncoöperatie kunnen oprichten’. Het Besluit toegelaten instellingen volkshuisvesting (Btiv) voegt toe dat de woningcorporatie voor het opstellen van het coöperatieplan ten minste € 5.000 ter beschikking moet stellen.

Recht van huurders niet ontkennen
Nabijheid wordt in de Woningwet niet gedefinieerd, maar onze ervaring leert dat dezelfde straat of dezelfde buurt wordt bedoeld. In dit geval gaat het om een initiatief van meer dan vijf huurders. Dat de ondertekenaars niet in één blok wonen zegt niets over de groep als geheel. We kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat de advocaten handig gebruik willen maken van het feit dat ‘nabijheid’ niet is gedefinieerd om zo het recht van de huurders te ontkennen.”

Tegen RTV Rijnmond zei Hero Niermeyer, een van de bewoners die aangesloten is bij de Unie van en voor Tweebossers:

“Het is een frame van Vestia, ze zetten ons weg alsof wij alleen maar de sloop willen tegenhouden en niet constructief zijn. Wij willen alleen meepraten over onze plaats in Rotterdam.”

Cooplink wacht op reactie van Vestia.

Initiatiefnemer Mustapha Eaisaouiyen sprak op de Dag tegen racisme (21 maart) bij de demonstratie op de Binnenrotte in Rotterdam over racisme en discriminatie door het woonbeleid.

Goedemiddag allemaal, mijn naam is Mustapha. Ook ik wil jullie bedanken dat jullie in zulke groten getale hiernaar toe zijn gekomen. Vandaag sta ik hier namens Recht op de stad. Voordat ik ga uitleggen wat de relatie is tussen Recht op de stad en deze Dag tegen racisme, wil ik kort stilstaan bij deze dag. Het feit dat deze Dag tegen racisme nog steeds moet bestaan is een schande voor de mensheid. Het betekent dat we nog harder moeten werken om racisme en discriminatie uit te bannen. Het raakt namelijk aan de wortel van de samenleving. Het raakt niet alleen ons maar ook onze kinderen. Ons doet het al pijn, moet je nagaan welke pijn je krijgt als je kind met discriminatie of racisme te maken krijgt. Wij moeten niet alleen onszelf wapenen tegen racisme en discriminatie maar ook onze kinderen moeten we daartegen wapenen.

Wat is Recht op de stad en welke relatie heeft Recht op de stad met deze Dag tegen racisme? Recht op de stad is een initiatief van vele bewonersgroepen, schrijvers, kunstenaars, fotografen en wetenschappers uit Rotterdam. Wij zien dat het woonbeleid van Rotterdam veel slachtoffers maakt. Deze mensen worden onder andere gediscrimineerd op basis van hun inkomen en krijgen daarnaast ook te maken met discriminatie op basis van etnische afkomst. De gemeente wil het niet eens bevolkingspolitiek noemen, omdat dat woord te beladen is. Noem het beestje bij zijn naam.

Dit is geen discriminatie door mensen. Dit is discriminatie door de gemeente Rotterdam. Ja, de gemeente Rotterdam discrimineert. Waarom laat de gemeente dit toe? Omdat het geld in het laatje brengt. Arme mensen worden gediscrimineerd omdat rijkere mensen meer geld opbrengen. Mensen in Rotterdam worden hun huizen uitgezet om een andere sociaaleconomische samenstelling van de bevolking te realiseren. Dit is discriminatie en deze vorm van discriminatie wil de gemeente niet erkennen.

Datzelfde geldt ook voor de Rotterdamwet. Deze wet is bedacht omdat migranten in een bepaalde wijk gelijk werden gesteld aan problemen. Deze wet bepaalt op basis van je inkomen of je in een bepaalde wijk of straat wel of niet mag wonen. De Rotterdamwet is door de gemeente Rotterdam bedacht en ingevoerd. Die wet discrimineert ook. En deze wet discrimineert al 15 jaar. En andere gemeenten in Nederland zijn nu ook de Rotterdamwet gaan toepassen en nog meer gemeenten willen het. En zo wordt discriminatie in stand gehouden

En niet alleen de gemeente Rotterdam discrimineert maar ook de rijksoverheid discrimineert. De overheid heeft namelijk de zogenaamde Leefbaarometer bedacht en ingevoerd. Deze Leefbaarometer zegt iets over de leefbaarheid van een buurt. En weet u wat volgens deze meter de leefbaarheid van een buurt mede bepaalt? Je nationaliteit en je migratieachtergrond. Volgens deze meter is het zo: hoe meer niet-westerse mensen in een buurt wonen, hoe slechter de leefbaarheid van de buurt. En als een kind uit een niet-westers gezin in deze buurt geboren wordt, dan is dat dus ook slechter voor de buurt. Dat is de harde realiteit mensen. Niet alleen de ouders worden gediscrimineerd maar ook hun kinderen staan met 1-0 achter vanaf het moment dat ze geboren worden. Dit is een voorbeeld van institutioneel racisme.

De Leefbaarometer wordt ook door woningcorporaties gebruikt om een buurt aan te wijzen als sloopgebied. Woningen worden dus op discriminerende gronden gesloopt. Sterker nog: een woningcorporatie als Vestia heeft in haar hoger beroep tegen bewoners uit de Tweebosbuurt documenten naar het Gerechtshof in Den Haag gestuurd, waarin staat dat allochtonen een negatieve associatie bij de Afrikaanderwijk zijn. Vestia durft dus documenten naar het Gerechtshof op te sturen waarin staat dat allochtonen een negatieve associatie zijn. Discriminatie wordt niet meer geheim gehouden maar is nu ook out in the open. Laat dat even inzinken mensen!

Hoe leg je dit kinderen uit als ze aan hun ouders vragen waarom zij moeten verhuizen? Dan moet je dus als ouder liegen of de waarheid spreken. Dat is een duivels dilemma. Liegen kan niet en de waarheid is te hard. Je moet dus uitleggen dat je te weinig verdient en dat je gezien wordt als een allochtoon. Dat is de realiteit die ze van jongs af aan meekrijgen.

En het wrange is, dat het vaak bejubelende Nationaal Programma Rotterdam Zuid dit document met deze argumenten voor sloop opgesteld heeft en Vestia neemt het klakkeloos over. Dus het NPRZ discrimineert en de woningcorporatie neemt het over. Deze beleidsmakers leven in een bubbel waarin discriminatie volgens hen alleen in Amerika voorkomt. Maar hier in Nederland is het ook de gemeente die discrimineert, het NPRZ die discrimineert en de woningcorporatie die discrimineert. En ze houden allen een hand boven elkaars hoofd. En dan durven sommigen nog te roepen dat institutionele discriminatie niet bestaat. Zij bestaat HIER en NU. Niet in andere landen, niet ver hier vandaan maar hier in Rotterdam.

En wat te denken van discriminatie op de huurmarkt. In Den Haag is vorige maand nog aangetoond dat verhuurmakelaars willen meewerken aan discriminatie als daar om gevraagd wordt en niet alleen op basis van etnische afkomst maar ook op basis van seksuele geaardheid. Het is sowieso al bijna onmogelijk om aan een huurwoning te komen. Wachttijden tussen de 10 en 15 jaar zijn inmiddels normaal, maar als je Hassan heet of je bent homoseksueel dan sta je nog verder achteraan in de rij. Dat is wat er nu in Nederland gaande is. En dat is niet nieuw! In 2016 werd een moslima door een verhuurder gediscrimineerd vanwege haar hoofddoek. In 2018 is er een onderzoek in Rotterdam gedaan waaruit bleek dat 90% van de verhuurmakelaars discrimineert. Discriminatie is strafbaar! Denkt u dat deze verhuurmakelaars aangeklaagd zijn wegens discriminatie? Het antwoord laat zich denk ik wel raden.

En dan nog grijpen sommige politieke partijen het tekort aan woningen aan om arbeidsmigranten en asielzoekers de schuld van het woningtekort te geven. Het is niet de schuld van een ander dat jij geen andere woning kan vinden. Het is de schuld van het falend overheidsbeleid.

De Speciale Rapporteur voor huisvesting van de Verenigde Naties zegt dat iedereen ongeacht inkomen of ras zich vrij moeten kunnen vestigen. De overheid moet volgens de richtlijnen van de Verenigde Naties mensen gelijke toegang tot huisvesting garanderen en discriminatie bestrijden. Maar in Rotterdam – maar ook in Amsterdam en in Utrecht en in andere delen van Nederland – is er geen gelijke toegang tot huisvesting en wordt discriminatie op basis van inkomen niet bestreden. In Rotterdam worden zogenaamde achterstandswijken aangepakt. Op deze manier pakken de gemeente en de woningcorporaties wijken met meer mensen met een migratieachtergrond aan. Deze huurders moeten wijken voor de zogenaamde middenklasse. Op deze manier wordt je inkomen geracialiseerd.

We kennen allemaal wel de voorbeelden van de volksbuurten. Deze bewoners worden verdreven omdat ze een te laag inkomen hebben en omdat er veel mensen met een migratieachtergrond wonen. Het is discriminatie op klasse, waarbij mensen met een kleur twee keer geraakt worden. Volksbuurten worden vaak afgeschilderd als achterstandsbuurten, maar vaak zijn het de gemeente en de woningcorporatie die de buurt, de woningen en de voorzieningen laten verwaarlozen. En waar moet je naartoe als je als bewoner van zo’n buurt van dat label ‘achterstandsbuurt’ af wil? Waar kun je terecht? Eenmaal een label opgeplakt krijgen is een label voor de rest van je leven.

Het zijn de volksbuurten met een lager dan gemiddeld inkomen en meer mensen met een migratieachtergrond die ALTIJD plaats voor anderen moeten maken, omdat die buurten in ‘disbalans’ zouden zijn en mengen zogenaamd goed voor hen zou zijn. Dat wordt met een mooi woord herstructurering genoemd. Recht op de stad noemt dit gentrificatie. Maar als je de gemeente vraagt wanneer er nu eindelijk gemengd gaat worden in de rijkere overwegend witte buurten dan blijft het oorverdovend stil. Die buurten zijn niet in disbalans. Disbalans komt dus alleen voor in de armere buurten met vaak overwegend meer mensen met een migratieachtergrond.

Een soortgelijk probleem vinden wij bij verkamering. Als veel woningen worden opgedeeld in kleinere kamers die dan vervolgens verhuurd worden, is dat vaak geen probleem als dat gebeurt in de zogenaamde achterstandswijken, maar zodra dat gebeurt in een rijkere overwegend witte buurt dan is de gemeente wel bereid om op te treden. Hoe lang denken de gemeenten dit vol te kunnen houden? Wij roepen Rotterdam op om haar discriminerende woningbeleid te wijzigen.

Nederland heeft discriminatie op basis van inkomen ondanks aandringen van de Verenigde Naties nog steeds niet in de grondwet opgenomen. Terwijl onze zuiderburen en andere landen dit wel gedaan hebben. Recht op de stad strijdt tegen deze vorm van discriminatie op de woningmarkt. Wij vinden dat wonen een mensenrecht is ongeacht je inkomen of etnische afkomst. Recht op de stad wil discriminatie en institutionele vernedering van mensen met een laag inkomen, ongeacht migratieachtergrond, uitbannen. Wij willen dat er niet langer gentrificatiebeleid via stedenbouwkundige ingrepen gevoerd wordt. Daarom willen wij het idee van de gemeente Rotterdam, van ‘wijken in balans’ vervangen door ‘wijken voor IEDEREEN’. Wij willen dat de Rotterdamwet NOOIT meer toegepast wordt. En wij willen dat er geen leefbaarometers worden gebruikt waar bepaalde bevolkingsgroepen worden geoormerkt als slecht voor de leefbaarheid.

Ik wil tenslotte jullie aandacht vragen voor mensen met een handicap of chronische ziekte. Er is zoals jullie allemaal wel weten een woningcrisis gaande en deze woningcrisis raakt mensen met een chronische ziekte of handicap het hardst. Deze mensen kunnen nog moeilijker aan een woning komen. Dat is ook discriminatie. De meeste woningen zijn voor deze mensen niet geschikt. Dat is in strijd met het VN-Verdrag Handicap. Ook de meest kwetsbaren worden dus op de woningmarkt in Nederland gediscrimineerd.

Kortom, de stad is van ons allemaal!

Wij hopen dat u zich bij ons wil aansluiten in onze strijd voor een rechtvaardig en sociaal woonbeleid in Rotterdam.

Ik dank jullie voor jullie aandacht!

Vandaag is de gemeente begonnen met het kappen van bomen op het binnenterrein van het Riebeekblok in de Tweebosbuurt. Bewoners en sympathisanten waren vanochtend om half 7 al in de tuin om te proberen de kap tegen te houden. De mensen die nog wonen in het blok hebben meermaals gevraagd om de bomen te laten staan, maar volgens de gemeente kon de bomenkap niet langer wachten. Met hulp van de Bomenridders is het wel gelukt om 20 van de ongeveer 120 bomen te redden.

De bomenkap is voorbarig, omdat het nog niet duidelijk is wat er gaat gebeuren met de woningen die nog bewoond zijn. Vestia heeft het recht om woningen die leeg staan te slopen, maar er is door bewoners een kort geding aangespannen om de sloop van leegstaande woningen tegen te houden (ingepland op 30 maart). Over de bewoonde woningen loopt nog een rechtszaak in hoger beroep. In een van de twee rechtszaken die Vestia aanspande om bewoners uit de woningen te krijgen, heeft de rechter de Tweebossers gelijk gegeven en mocht Vestia de huurcontracten niet ontbinden.